Karierę rozpoczęła w 1998 roku w wieku 18 lat. Dziś wielokrotnie nagradzana wokalistka Shemekia Copeland jest jedną z najbardziej rozpoznawanych artystek światowej sceny bluesowej i rootsowej. Jej nowy album Uncivil War stawia czoła problemom współczesnego życia w Ameryce. Komentując je, jednocześnie postuluje zmiany.
Shemekia szturmem zdobyła bluesowe sceny zaraz po tym jak nakładem wytwórni Alligator ukazał się jej pierwszy album Turn The Heat Up. Od debiutu do wydania albumu The Soul Truth w 2005 roku, Shemekia zdobyła osiem nagród Blues Music Awards, wiele nagród Living Blues Awards (w tym prestiżowy tytuł Blues Artist of the Year 2010) oraz więcej wyróżnień od fanów, krytyków i kolegów muzyków. Płyta Wicked z 2000 roku zapewniła Artystce jej pierwszą nominację do nagrody Grammy. W 2012 roku, wraz z albumem 33 1/3 przyszła kolejna. Wraz z powrotem do Alligator Records w 2015 roku nominowanym do nagrody Grammy, nagrodzonym Blues Music Award, albumem Outskirts Of Love, Copeland kontynuowała poszerzanie swojej muzycznej wizji łącząc bluesa z innymi rdzennie amerykańskimi brzmieniami.
Shemekia Copeland zagrała tysiące koncertów w klubach, festiwalach i salach koncertowych na całym świecie, pojawiła się w filmach, telewizji, radiu, magazynach i gazetach. Śpiewała z Erikiem Claptonem, Bonnie Raitt, Keithem Richardsem, Carlosem Santaną, Dr. Johnem, Jamesem Cottonem i wieloma innymi. Otwierała koncert The Rolling Stones i zabawiała wojska amerykańskie w Iraku i Kuwejcie. Jeff Beck nazywa ją „niesamowitą”. Santana mówi: „Ona żarzy się… diament”. W 2012 roku występowała z B.B. Kingiem, Mickiem Jaggerem, Buddy Guyem, Trombone Shorty, Garym Clarkiem Jr. i innymi w Białym Domu dla prezydenta Obamy i jego pierwszej damy. Obecnie prowadzi swój własny popularny codzienny program radiowy bluesowy w Bluesville SiriusXM.
Płytą Uncivil War Copeland pokazuje, że jest zdeterminowana, aby nie stracić pozycji, pomóc leczyć amerykańskie rany i nadal naprawiać złamane serca. Swoją muzyką łączy ludzi. Jak mówi „Próbuję umieścić słowo „zjednoczonych” z powrotem w Stanach Zjednoczonych. Jak wiele osób, tęsknię za czasami, kiedy traktowaliśmy się lepiej. Dla mnie ten kraj to ludzie różniący się, którzy łączą się, aby stać się częścią czegoś, co wszyscy kochamy. To właśnie sprawia, że Ameryka jest piękna”.
Córka słynnego amerykańskiego bluesmana Johnny’ego Copelanda, Shemekia, nie spadła daleko od jabłoni. (…) Mamy więc do dyspozycji dość różnorodną paletę stylistyczną. Niby bazą wszystkiego jest blues, ale w kolorach soulu, jazzu, rocka czy gospel. Wokal Shemekii bez zarzutu, nastroje różne, może dla bluesowych purystów zbyt różne, ale to światowa klasa. Ojciec byłby z córki dumny. Wojciech Mann, fragment recenzji płyty „Never Going Back” – Polityka, 14 maja 2009